In SVW Talks nemen we onze tijd voor een uitgebreide babbel met de mensen achter de schermen van onze bloeiende werking. Zo betrekken we je graag bij het reilen en zeilen binnen onze mooie club.
Op een zonnige dinsdagavond was ik mooi op tijd voor een babbel met de T1 van onze fanion A, David Decock. Ideaal om nog snel een stuk van de training mee te pikken. Aan intensiteit alleszins geen gebrek. De jonge veulens die de ervaren spelers trachtten af te troeven. De ‘ouderen’ die dat uiteraard niet lieten gebeuren. Geen cadeautjes. En te midden al dat geweld stond David. Observerend. Aanmoedigen waar kan. Corrigeren waar moet. Rustig maar beslist. Niet teveel poespas.
“Een goeie bende …”.
Zo opent David als we het over de voorbereiding hebben. SVW A onderging een ware metamorfose. De kampioenenploeg van vorig seizoen zwermde uit. In de plaats kwamen een tiental nieuwkomers. En een aantal jeugdspelers zetten definitief de stap naar de A-kern.
“Het doet me plezier te zien hoe die groep nu al aan elkaar hangt. De jonge gasten werden door de ervaren spelers vlot opgenomen. Ik ben voorzichtig tevreden over de kwaliteit die nu al wordt getoond. Wat het uiteindelijk zal geven in de competitie is wat afwachten. Enkele blessures doorkruisen de voorbereiding. En onze kern is al niet te breed.”
Hoe pak jij dat eigenlijk aan als trainer gezien je het nieuwe seizoen ingaat met een totaal nieuwe ploeg?
“Om een goeie cohesie te krijgen binnen het team, start ik met een analyse van de groep. Wie zijn de leiders? Wie zijn de volgers? Wie geef je verantwoordelijkheden? En wie prikkel je door hem af en toe eens uit zijn comfortzone te halen? Leiders heb je sowieso nodig. En al zeker in deze jonge kern (gemiddelde leeftijd is 21 jaar). Maar nogmaals, ’t is een goeie groep. Naast het terrein komen ze prima overeen.”
Altijd een gevaarlijke vraag voor een trainer maar ik stel ze toch: wat zijn de ambities van de groep?
“We zijn de laatste jaren enorm verwend geweest op SVW met de titel van vorig jaar als apotheose. De tweede op rij zelfs. Dit moeten we koesteren maar niet als evident beschouwen. Als we deze keer een rustig seizoen kunnen draaien met een plaats in de linkerkolom, dan mogen we content zijn. Ook het bestuur zit op deze lijn.”
En wanneer ga jij tevreden zijn?
“Ik krijg energie als ik de jonge gasten progressie zie maken. Het was hét moment voor Wevelgem om jeugd te laten doorstromen. Maar let wel, die gasten zijn er nog niet hé. Ze gaan de kansen moeten grijpen. Ook voor hen is dit hét moment.”
Was die focus op jeugd dan ook de trigger om vorig seizoen de ploeg over te nemen in september?
“Ook. Ik kende uiteraard het huis want ik was hier zelf een aantal jaren aan de slag. Gestart bij de U17. Ook de U19 gedaan. Het daaropvolgend jaar de beloften en T2 van onze talentenploeg SVW B. Om het daaropvolgende jaar mentor Koen Parmentier op te volgen als T1 van ons team in 3e provinciale. Mooi, met soms naïef voetbal, maar met een zeer gretige aan mekaar hangende groep. Eén voor één toppers! Ik krijg van ieder van hen nog steeds hartig een hand.. Dan ben je enkel tevreden!”
Nochtans moet het niet eenvoudig geweest zijn om SVW A vorig jaar over te nemen? Hoe heb je dat aangepakt?
“Dat klopt. Het was geen eenvoudige opdracht. Hoe moeilijk ook, je moet de jongens geleidelijk proberen te overtuigen van je bedoelingen. Nu, het moet gezegd. Ik was eigenlijk ook wel gediend door de omstandigheden. We bleven maar winnen. En dan heb je als trainer blijkbaar altijd gelijk (lacht). Maar bon, intussen ben ik alweer bijna een jaar bij deze club. Ik voel momenteel een positieve vibe. Bij spelers, het vernieuwde hoofdbestuur, de nieuwe TVJO’s. Ik hoop dat ik hier opnieuw een aantal jaren kan aan meewerken.“
Hoe zou je jezelf als trainer omschrijven, David?
“Als trainer probeer ik altijd in alle omstandigheden het overzicht te bewaren. Dat wil ook zeggen dat ik er op let om niet al te dicht bij mijn spelers te gaan staan. Wat afstand bewaren is gezond. Maar ik ben wél toegankelijk voor hen. Ze weten dat ze steeds welkom zijn om van gedachten te wisselen. Maar ik ga m’n karakter niet verloochenen. We zijn wie we zijn.”
En dat is …?
“Eerlijk met iedereen. Recht voor de raap. Structureel. Betrokkenheid aanmoedigen binnen staf en team. Niet perse haantje de voorste willen zijn, of mijn wil is wet. Een koppigaard ook. En altijd vroeg thuis. Oei, dat laatste moet je niet noteren hoor. M’n reputatie … ."
Te laat ; – ). Vertel eens over de jonge David Decock?
“Ik startte bij de jeugd van SV Kortrijk en doorliep daar alle jeugdreeksen. Na de jeugd wat rondgezworven in het provinciaal voetbal maar door blessures gestopt op m’n 26ste. Ik ben dan vrijwel onmiddellijk gestart met trainerscursussen. Zoals dat ook hier in Wevelgem gebeurt, kreeg ik als 16-jarige bij SV Kortrijk de kans om een jong ploegje te trainen. Het trainerschap zat blijkbaar toen al in het bloed.”
Is er veel verschil tussen hoe je vroeger als trainer was en nu?
“Uiteraard. Vroeger lag de klemtoon sowieso veel meer op ‘winnen-winnen-winnen’. Nu gaat het gelukkig veel meer over opleiding. De impact die je als trainer kunt hebben op die jonge gasten is magnifiek. Zien dat ze er voluit voor gaan. Dat de doelstellingen van elke training worden gehaald. Daar doe je het voor. En als wat het stroever loopt, zet je je terug aan de tekentafel en schaaf je bij.”
Een fulltime job, bijna … .
“Het slorpt inderdaad wel wat tijd op. Je bent er constant mee bezig. Als je je engageert voor iets, dan moet je er volop voor gaan, vind ik. Nu, zonder steun van het thuisfront kun je het vergeten. Ik ben dankbaar dat ik hierin volop wordt gesteund door m’n vriendin en zij quasi alles op zich neemt wat het huishouden betreft en de hobby’s van onze dochter: zwemmen en lopen. Enkel de hobby van de zoon is voor mij, niet toevallig voetbal.. Hij is bezeten door ’t spelletje, kent wekelijks de kalender van de Belgische en Engelse competitie en doet het op ’t veld eigenlijk ook niet zo onaardig, weliswaar op zijn groeitempo. Hij vertegenwoordigt ook de paarswitte kleuren, maar dan bij de U9 van Racing Harelbeke. Het volgen van zijn wedstrijdjes is dus eerder een rustmoment, dan dat ik mij opjaag in ’t spelverloop of moei met de richtlijnen. (Buigt voorover) Noteer dus maar in drukletters: DIKKE MERCI.”
Nog een laatste vraagje, David. Van welke ploeg ben jij eigenlijk fan (los van SVW uiteraard)?
“(beslist) Arsenal. En van z’n toenmalige manager Arsène Wenger. Van 1996 tot 2018 was hij er trainer. Ongezien. Wat hij heeft gedaan voor het Engelse voetbal, maar vooral voor Arsenal, is werkelijk revolutionair. Hopelijk kunnen we er nu eens de vruchten van plukken voor langere tijd.”
Bedankt David om wat tijd vrij te maken voor dit gesprek. Heel veel succes!!
Jürgen Boone 30/08/2023
