Normaliter graaft het visje zich in, schuilt onder het zand en verlaat zijn erf alleen om
te paren. Ik zie u al denken : “Wat scheelt er nu met den dienen?” Het gaat mij
goed, alleen was ik nieuwsgierig naar het gebakkelei tussen die twee paar
meegereisde supporters en moest ik wel weg uit mijn kuil. En zo is er toch sprake
van paren.
Die zijn het unaniem eens, in dikke zwarte inkt neer te schrijven: “Een match om snel
te vergeten.” Zo snel dat ik, luttele uren na het einde van de wedstrijd naar mijn
woorden moet zoeken.
Zedelgem gaat ervoor. Ze willen die laatste strohalm op het behoud vastgrijpen door
SVW te versmachten. Pittige duels, verre ballen als het nodig is en… ook aardig te
combineren. Alleen lukt het hen niet om de kansen te verzilveren. Ze komen dan
ook nog eens op achterstand. Een strafschop die wordt omgezet door Evert
Masselis in plaats van de afwezige Robbe Dekiere die deze klusjes voor zijn
rekening neemt. Zijn afwezigheid zal zich laten voelen tijdens de match.
En dan hoop je als supporter dat dit doelpunt de deur openzet voor een gemakkelijke
overwinning. Dit feestje ging niet door.
Twee minuten later hangen de bordjes al in evenwicht en niet eens tien minuten later
de 2-1. Het is quasi windstil en toch trillen onze verdedigers als espenbladeren. Dat
we met deze stand de rust induikelen mag een wonder heten. De thuisploeg mist
een strafschop. Sorry doelman voor die negatieve omschrijving: “Onze doelman gaat
goed plat en spartelt de bal uit de hoek.” Even later krijgt hij hulp van de deklat, zijn
bondgenoot.
Aan de rust zegt diezelfde toeschouwer die ook in Oostnieuwkerke aan het woord was: “’t Is iedere week hetzelfde. We maken onze kansen niet af.”
Pieterman wilde zich aan de rust ingraven, voor de deur van de bezoekers, om te
luistervinken. Onnodig, de tierade van T1 was tot ver buiten het stadion te horen.
De tweede helft verloopt evenwichtiger. En als je denkt: “Hoeveel jaar moeten we nu
nog spelen voor wij scoren?” is er daar die ene flits. Een hoekschop, de afvallende
tweede bal en de magistrale streep voor de 2-2. Mahau zeg. Die had zich ook
ingegraven.
Zedelgem wil meer, gooit lijf en leden in de strijd, vervangt A door B en blijft
gevaarlijk. Het is Jorgen Rogers die dit ene puntje voor ons mee naar huis neemt.
Een reflex met zijn voet en …. De rest ben ik vergeten.
