En plots doen we alles wel goed.
"De Vlassers hebben een zwakke reeks neergezet met als trieste beloning een plaats onderaan de rangschikking. En dat is wel even slikken na enkele jaren van hoogconjunctuur.
Er werd slappe koffie gepresenteerd, koude soep, klef brood en verschaald bier. Maar vooral de onverschilligheid baart mij, supporter van het eerste uur, zorgen. Het mag worden gezegd, de T1 wist het op bepaalde momenten ook niet meer. Al goed dat de bestuurslui kalm blijven, wetende dat er niet veel nodig is om het heilige vuur te ontsteken.
Bijvoorbeeld: het bezoek van de competitieleider Rumbeke dat als een TGV door de kalender raast, een perfect rapport heeft en bulkt van het talent. Of komen ze tot stilstand op het Sportspoor?
Vermomd als Rumbekenaar neem ik plaats tussen de bezoekers, luisterend naar hun commentaren. Ze beseffen wel dat die eerste nederlaag er ooit komt maar liefst niet nu. Zeker niet tegen dit SVW. Tegen gelijk welke ploeg maar Niet vandaag aub !
De bezoekers domineren de eerste helt en demonstreren hun balbezit tegenover een compact spelende thuisploeg, met wel een grote overtuiging acterend. En dezelfde uitstraling heeft: niet verliezen vandaag.
Twee ploegen op het veld met deze mentaliteit levert spektakel op. De bezoekers combineren enkele kansen bijeen, proberen het met lange ballen. De vlassers houden de bal bij wanneer het kan en anders: een lel op d’ erop. Zo komen we probleemloos het eerste kwartier door. Het meeste gevaar komt er bij hoekschoppen en vrije trappen.
Op het halfuur een hoekschop van de bezoekers die staalhard in doel wordt gekopt door Tyvaert. De Vlassers claimen tevergeefs een fout op de doelman die gehinderd zou zijn . 0-1 Al ooit geweten dat een ref terugkeert op zijn beslissing?
Nog voor dit doelpunt tussen de oren van de thuisploeg gaat nesten lukken we de aansluiting. Uit het niets. Een verre bal waar Evert Masselis achtergaat, wordt door een verdediger in nood met de hand beroerd. De ref aarzelt niet en legt de bal op de stip. Aan de bezoekers nu om bij de ref langs te gaan. Al ooit geweten …. ? Diezelfde Evert knalt de 1-1 op het bord.
En zie: de kopjes omhoog, de oortjes gespitst en stoom uit ieder neusgat.
We komen goed uit de kleedkamer. Van het autoritaire Rumbeke uit de eerste helft is nog weinig over. De thuisploeg laat de bal bij momenten goed rond gaan en als er al eens iemand een steek laat vallen wordt die gretig opgeraapt door een medespeler. Long time no see.
Als ploeg kan Rumbeke het niet meer waar maken, alleen een klasse flits kan ze dan redden. En zo geschiede: Devacht mag al te gemakkelijk wegdraaien van zijn directe verdediger en op doel besluiten. Zijn bal gaat in de verste hoek: 1-2. En nu SV?
Gedroomd scenario. Eén minuut later hangen de bordjes weer in evenwicht. Op een gezamenlijke aanval gebeurt het: een goede voorzet vanop de flanken wordt door de bezoekers verkeerd beoordeeld. Glenn Lapeire tekent een perfecte lob over de doelman voor de 2-2. “Wat doet een verdediger in de kleine rechthoek? “ “Da’s inzet mijnheer. Fysieke paraatheid.”
We zijn nu heer en meester. En de kansen volgen mekaar nu snel op.
De twee wissels bij de thuisploeg maken het verschil. Met Louis krijgen we meer loopvermogen en met Robbe een spits die in zijn verleden bij andere ploegen veelvuldig scoorde. Maar, het is van horen zeggen.
En of hij het nog kan: balletje binnentikken aan de tweede paal voor de 3-2 ! Het feest kan beginnen.
Rumbeke is nu een boemeltreintje dat naar het einde van de match tuft. Halte Sportspoor, terminus.
En ondertussen hebben de Rumbeekse supporters het al door: den dienen is gene van ons."
Met de groeten van ... Pieterman
