Je vindt K.S.K. Oostnieuwkerke helemaal onderaan in de rangschikking. De perfecte weerspiegeling van de toestand waarin deze club zich bevindt. Op drift, veel onzekerheid. Elementen die de sportieve prestaties zeker niet bevorderen. Zelfs het voortbestaan van de vereniging is niet zeker. “Doen we voort of doen we niet voort. That’s the question.”
Degradatievoetbal herken je zo. De ploeg start iedere wedstrijd vol goede moed. Er worden enkele kansen versierd die niet worden afgemaakt. Soms lopen ze tegen enkele dubieuze scheidsrechterlijke beslissingen aan en gegarandeerd worden ze koud gepakt op de counter. Het verloop van de wedstrijd stond met andere woorden in de sterren geschreven. We hadden even goed naar huis kunnen keren. Of naait K.S.K. ons een oor aan?
Een groot contrast met de wolk waarop wij momenteel zitten na de wedstrijd tegen Boezinge. Let wel, wolken zijn waterdamp, ijle lucht die wegdrijft.
We zagen vandaag een super efficiënt SVW. Voor de gehele eerste helft (en dit is gene zever) noteer ik één schot tussen de palen dat meteen de 0-1 oplevert. De thuisploeg had dan al vier loepzuivere kansen gehad, alle vakkundig de nek omgedraaid. Op slag van rust haalt Gregory Mahau van ver uit. Zijn bal gaat over de armen van de wuivende doelman in doel. Een voorspong in minuut vijfenveertig. Tegen de gang van het spel in, onverdiend. Het zal de spelers worst wezen, en daarmee wordt er vandaag niet gesmeten.
Het festival Robbe Dekiere kan beginnen, drie op een rij. Tweemaal op de juiste plaats om een assist van ik weet niet meer wie binnen te tikken. En dan een beauty: aannemen, uithalen, balletje in de kruising alsof het niets is. De constante in deze wedstrijd blijft: drie ballen tussen de palen leveren evenveel doelpunten op.
De thuisploeg kan ons niets meer in de weg leggen. Ze zien er moedig uit maar eigenlijk hebben ze het vijfenveertig minuten al opgegeven. Of laat ik één van de weinige thuissupporters aan het woord: “ ’t Is iedere week hetzelfde.”